کودکان بيش فعال

کودکاني که بيش از حد فعال هستند ناجور ، بي قرار و به راحتي خسته و کسل  مي شوند. آنها ممکن است سختي در ساکت ماندن يا در مواقع لزوم ساکت بمانند. آنها ممکن است به سرعت در جريان کارها قرار بگيرند و اشتباهات سهل انگاري انجام دهند آنها ممکن است صعود کنند ، بپرند يا کارهاي خطرناک انجام دهند. بيش فعالي نوعي فعاليت غيرمعمول يا غير عادي بودن است. اغلب مديريت افراد اطراف فرد بيش فعال مانند معلمان ، کارفرمايان و والدين دشوار است. اگر بيش فعالي داريد ، ممکن است مضطرب يا افسرده شويد به دليل شرايط خود و چگونگي واکنش مردم به آن.

ويژگي هاي مشترک بيش فعالي عبارتند از:

• حرکت مداوم
• رفتار خشونت آميز
• رفتار تکانشي
• به راحتي حواس پرت مي شود.

اگر مي خواهيد بي حرکت بمانيد يا تمرکز خود را حفظ کنيد ، ممکن است در نتيجه مشکلات ديگري پيدا کنيد. به عنوان مثال ، ممکن است:

• منجر به مشکلات در مدرسه يا کار شود.
• تنش در روابط با دوستان و خانواده
• منجر به حوادث و جراحات شود.
• خطر سو  مصرف الکل و مواد مخدر را افزايش مي دهد.

بيش فعالي اغلب علامت يک بيماري زمينه اي روحي يا جسمي است. يکي از اصلي ترين شرايط مرتبط با بيش فعالي ، اختلال بيش فعالي با کمبود توجه (ADHD) است. ADHD باعث مي شود بيش فعال ، بي توجه و تکانشگر شويد. اين معمولاً در سنين جواني تشخيص داده مي شود. اگرچه ، برخي از افراد ممکن است براي اولين بار به عنوان بزرگسال تشخيص داده شوند. بيش فعالي قابل درمان است. براي بهترين نتيجه ، تشخيص و درمان به موقع مهم است. چه عواملي باعث بيش فعالي مي شود؟

بيش فعالي مي تواند ناشي از شرايط روحي يا جسمي باشد. به عنوان مثال ، شرايطي که بر سيستم عصبي يا تيروئيد شما تأثير مي گذارد ممکن است در آن تأثير داشته باشد.

شايع ترين دلايل اين موارد:

• بيش فعالي
• پرکاري تيروئيد
• اختلالات مغزي
• اختلالات سيستم عصبي
• اختلالات روانشناختي
• استفاده از داروهاي محرک ، مانند کوکائين يا مت آمفتامين (مت)

علائم بيش فعالي 

کودکان با بيش فعالي ممکن است در تمرکز در مدرسه مشکل داشته باشند. آنها همچنين ممکن است رفتارهاي تکانشي از قبيل:

• خارج از نوبت صحبت کردن
• زدن دانش آموزان ديگر
•  از نشستن در صندلي خود مشکل دارد .

بزرگسالان داراي بيش فعالي ممکن است تجربه کنند:

• دامنه توجه کوتاه
• مشکل در تمرکز در محل کار
• مشکل در به خاطر سپردن نام ها ، اعداد يا تکه هاي اطلاعات
• اگر از تجربه بيش فعالي مضطرب هستيد ، ممکن است دچار اضطراب يا افسردگي شويد.

در بسياري از موارد ، بزرگسالاني که بيش فعالي را تجربه مي کنند ، از کودکي علائمي از آن نشان دادند. اگر پزشک شما فکر مي کند بيش فعالي ناشي از يک بيماري جسمي زمينه اي است ، ممکن است داروهايي براي درمان آن بيماري تجويز کند. بيش فعالي همچنين ممکن است به دليل يک وضعيت بهداشت روان ايجاد شود. در اين صورت ، پزشک ممکن است شما را به يک متخصص بهداشت روان ارجاع دهد. متخصص ممکن است دارو ، درمان يا هر دو را تجويز کند.

نحوه اداره يک کودک بيش فعال

• کودک خود را آرام کنيد و به او آرامش دهيد - تغيير رفتار کودک در يک يا دو روز غير ممکن است. 
•  بازي درماني - انجام بازي هاي داخل و خارج از خانه با کودکان نيز ممکن است کمک زيادي کند. 
• رژيم غذايي را تغيير دهيد - به آنها وعده هاي غذايي تازه پخته شده در خانه بدهيد که فاقد مواد نگهدارنده و طعم دهنده هاي مصنوعي باشد.
• رفتار خود را با سن کودک متناسب کنيد.
• در هنگام صحبت با کودک ارتباط چشمي ‌با او داشته باشيد.
• با جملات ساده صحبت کنيد.
• خود را به جاي کودکتان تصور کنيد.
• سعي کنيد هدف او را از بروز چنين رفتارهايي کشف کنيد و براي گوش دادن به صحبت‌هاي کودک خود وقت بگذاريد.

مرکز کاردرماني افق در نظر دارد با رويکردي علمي و تخصصي و با در نظر گرفتن اخلاق پزشکي و حرفه اي خدمات مورد نياز کودکان با نيازهاي ويژه را در محدوده غرب تهران ارائه نمايد. اين مرکز با استفاده از رويکردهاي نوين توانبخشي کودکان و تجربه درمانگراني مجرب از کارشناسان ارشد کاردرماني سعي در ارائه و اجراي بالاترين سطح خدمات توانبخشي دارد. اين مرکز خدمات تخصصي درماني خود را در حيطه هاي کاردرماني جسماني، ادراکي- حرکتي، ذهني- آموزشي و بازي درماني ارائه مي دهد. در اين مرکز مراجعين پس از جلسه ارزيابي، با توجه به نتايج ارزيابي و در نظر گرفتن شرايط کودک و والدين، برنامه درماني دقيق و علمي براي بهبود وضعيت کودک پيشنهاد مي گردد که پس از انجام مشاوره هاي تخصصي توانبخشي به والدين برنامه درماني بصورت هفتگي پيگيري مي شود. در نهايت پس از اجراي کامل برنامه درماني تعيين شده جلسه ارزيابي مجدد با حضور والدين به منظور بررسي روند درمان و پيگيري وضعيت کودک برگزار مي گردد. ما در كلينيك كاردرماني افق معتقديم که با ارزيابي دقيق و اجراي برنامه درماني بصورت تيمي و هماهنگ و همچنين ارزيابي هاي دوره اي و به موقع مي توان شاهد بيشترين و بالاترين سطح پيشرفت در کودکان بود.

منبع: http://drkardarmani.ir/

سرطان پروستات

سرطان پروستات سرطاني است که در پروستات رخ مي دهد. پروستات يک غده گردويي شکل کوچک در مردان است که مايع مني را توليد مي کند که باعث تغذيه و انتقال اسپرم مي شود. سرطان پروستات يکي از رايج ترين انواع سرطان است. بسياري از سرطان هاي پروستات به آرامي رشد مي کنند و در غده پروستات محدود مي شوند ، در اين صورت ممکن است صدمه جدي وارد نکنند. با اين حال ، در حالي که برخي از انواع سرطان پروستات به آرامي رشد مي کنند و ممکن است به حداقل درمان يا حتي بدون درمان نياز داشته باشند ، انواع ديگر آنها تهاجمي هستند و به سرعت گسترش مي يابند. سرطان پروستات که زود تشخيص داده مي شود - زماني که هنوز به غده پروستات محدود مي شود - بيشترين شانس را براي درمان موفقيت آميز دارد.

علائم سرطان پروستات

سرطان پروستات ممکن است در مراحل اوليه خود هيچ علائم و نشانه اي ايجاد نکند. سرطان پروستات که پيشرفته تر است ممکن است علائم و نشانه هايي مانند:

• مشکل ادرار کردن
• کاهش نيرو در جريان ادرار
• خون در ادرار
• درد استخوان
• کاهش وزن بدون علت
• اختلال در نعوظ

علل سرطان پروستات

پزشکان مي دانند که سرطان پروستات از زماني شروع مي شود که سلولهاي پروستات تغييراتي در DNA آنها ايجاد شود. DNA سلول حاوي دستورالعمل هايي است که به سلول مي گويد چه کاري بايد انجام دهد. اين تغييرات به سلولها مي گويد که رشد و تقسيم سريعتر از سلولهاي طبيعي دارند. سلولهاي غيرطبيعي ، زماني که سلولهاي ديگر مي ميرند ، به زندگي خود ادامه مي دهند. سلولهاي غير طبيعي تجمع يافته توموري را تشکيل مي دهند که مي تواند رشد کرده و به بافتهاي اطراف حمله کند. با گذشت زمان ، برخي از سلول هاي غير طبيعي مي توانند از بين بروند و به ساير قسمت هاي بدن گسترش پيدا کنند (متاستاز کنند).

عوامل خطر سرطان پروستات 

عواملي که مي توانند خطر ابتلا به سرطان پروستات را افزايش دهند عبارتند از:

سن بالا. خطر ابتلا به سرطان پروستات با افزايش سن افزايش مي يابد. اين بيماري بعد از 50 سالگي بيشتر ديده مي شود.

نژاد. به دلايلي که هنوز مشخص نشده است ، افراد سياهپوست بيشتر از افراد ديگر نژاد در معرض خطر سرطان پروستات هستند. در افراد سياه پوست ، سرطان پروستات نيز به احتمال زياد تهاجمي يا پيشرفته است.

سابقه خانوادگي. اگر يکي از اقوام خون مانند پدر يا مادر ، خواهر و برادر يا کودک مبتلا به سرطان پروستات تشخيص داده شده باشد ، ممکن است خطر شما افزايش يابد. همچنين ، اگر سابقه خانوادگي ژن هايي داريد که خطر سرطان پستان را افزايش مي دهند (BRCA1 يا BRCA2) يا سابقه خانوادگي بسيار سرطان پستان داريد ، احتمال ابتلا به سرطان پروستات بيشتر است.

چاقي. افرادي که چاق هستند ممکن است در مقايسه با افرادي که داراي وزن سالم هستند ، بيشتر در معرض خطر سرطان پروستات قرار بگيرند ، هرچند که مطالعات نتايج متفاوتي داشته است. در افراد چاق ، احتمال سرطان تهاجمي تر است و پس از درمان اوليه دوباره بازگشت مي کند.

عوارض سرطان پروستات 

عوارض سرطان پروستات و درمان هاي آن عبارتند از:

سرطاني که گسترش مي يابد (متاستاز مي کند). سرطان پروستات مي تواند به اندام هاي مجاور مانند مثانه گسترش يابد يا از طريق جريان خون يا سيستم لنفاوي به استخوان ها يا ساير اندام ها منتقل شود. سرطان پروستات که به استخوان ها سرايت مي کند ، مي تواند باعث درد و شکستگي استخوان شود. هنگامي که سرطان پروستات به ساير مناطق بدن گسترش يابد ، ممکن است هنوز به درمان پاسخ دهد و قابل کنترل باشد ، اما بعيد است که بهبود يابد. بي اختياري هم سرطان پروستات و هم درمان آن مي تواند باعث بي اختياري ادرار شود. درمان بي اختياري به نوع شما ، شدت آن و احتمال بهبود آن با گذشت زمان بستگي دارد. گزينه هاي درماني ممکن است شامل داروها ، کاتترها و جراحي باشد. اختلال در نعوظ. اختلال نعوظ مي تواند ناشي از سرطان پروستات يا درمان آن باشد ، از جمله جراحي ، پرتودرماني يا هورمون درماني. داروها ، دستگاه هاي خلاuum که به دستيابي به نعوظ و جراحي کمک مي کنند براي درمان اختلال نعوظ در دسترس هستند.

جلوگيري از سرطان پروستات

در صورت زير مي توانيد خطر ابتلا به سرطان پروستات را کاهش دهيد:

يک رژيم غذايي سالم و پر از ميوه و سبزيجات انتخاب کنيد. از انواع ميوه ها ، سبزيجات و غلات کامل استفاده کنيد. ميوه ها و سبزيجات حاوي ويتامين ها و مواد مغذي بسياري هستند که مي توانند به سلامتي شما کمک کنند.

اينکه آيا مي توانيد از طريق رژيم غذايي از سرطان پروستات جلوگيري کنيد ، هنوز به طور قطعي اثبات نشده است. اما داشتن يک رژيم غذايي سالم با انواع ميوه ها و سبزيجات مي تواند سلامت کلي شما را بهبود بخشد.

غذاهاي سالم را به جاي مکمل ها انتخاب کنيد. هيچ مطالعه اي نشان نداده است که مکمل ها در کاهش خطر ابتلا به سرطان پروستات نقش دارند. در عوض ، غذاهايي را انتخاب کنيد که سرشار از ويتامين ها و مواد معدني باشند تا بتوانيد سطح سالم ويتامين ها را در بدن خود حفظ کنيد.

بيشتر روزهاي هفته ورزش کنيد. ورزش سلامت کلي شما را بهبود مي بخشد ، به شما کمک مي کند وزن خود را حفظ کنيد و روحيه شما را بهبود مي بخشد. سعي کنيد بيشتر روزهاي هفته ورزش کنيد. اگر تازه شروع به ورزش مي کنيد ، آهسته شروع کنيد و روزانه بيشتر به زمان ورزش ادامه دهيد.

وزن سالم داشته باشيد. اگر وزن فعلي شما سالم است ، با انتخاب رژيم غذايي سالم و ورزش بيشتر روزهاي هفته براي حفظ آن تلاش کنيد. در صورت نياز به کاهش وزن ، ورزش بيشتري اضافه کنيد و تعداد کالري هاي روزانه خود را کاهش دهيد. در تهيه برنامه اي براي کاهش وزن سالم از پزشک خود کمک بخواهيد.

با پزشک خود در مورد افزايش خطر ابتلا به سرطان پروستات صحبت کنيد. اگر خطر ابتلا به سرطان پروستات بسيار زياد است ، شما و پزشک ممکن است داروها يا ساير روش هاي درماني را براي کاهش خطر در نظر بگيريد. برخي مطالعات نشان مي دهد که مصرف مهارکننده هاي 5-آلفا ردوکتاز ، از جمله فيناسترايد (Propecia ، Proscar) و دوتاسترايد (Avodart) ، ممکن است خطر کلي ابتلا به سرطان پروستات را کاهش دهد. اين داروها براي کنترل بزرگ شدن غده پروستات و ريزش مو استفاده مي شوند.

با اين حال ، برخي شواهد نشان مي دهد که افرادي که از اين داروها استفاده مي کنند ممکن است خطر ابتلا به نوع جدي تري از سرطان پروستات (سرطان پروستات درجه بالا) را داشته باشند. اگر نگران خطر ابتلا به سرطان پروستات هستيد ، با پزشک خود صحبت کنيد.

تشخيص سرطان پروستات

يکي از روشهاي تشخيص اين سرطان معاينه انگشتي از طريق مقعد ميباشد که پزشک به همراه آن سطح پروستات را لمس مي نمايد. روش ديگر تشخيص اندازه گيري آزمايشگاهي ميزان PSA يا آنتي ژن اختصاصي پروستات در خون ميباشد هنگامي که ميزان PSA زياد باشد و معاينه انگشتي نيز غير نرمال باشد 60 درصد احتمال وجود سرطان پروستات وجود دارد . در شرايطي که احتمال وجود سرطان بالاست تستهاي تشخيص زياد تري لازم است بويژه نمونه برداري سوزني از پروستات که با اين متد بخش کوچکي از پروستات را برداشته و زير ميکروسکوپ بررسي مي نمايند. اگر نتيجه نمونه برداري از نظر سرطان پروستات مثبت باشد، بايد آزمايشهاي هاي تکنيکي مانندCT اسکن و MRI براي بررسي گسترش اين بيماري به بقيه ي نقاط بدن لازم است.

درمان پروستات

درمان مخصوص سرطان موضعي پروستات جراحي و راديوتراپي ميباشد. با کمک جراحي قسمت در گيرغده پروستات به همراه غدد لنفاوي ناحيه اي برداشته مي شود . در راديو تراپي شعاع هاي اشعه بر ناحيه سرطاني تابيده مي شود . به دليل اينکه سرطان پروستات به کندي رشد مي کند گاهي اوقات اگر بيمار سن بالايي داشته باشد و بيماري در مراحل ابتدايي باشد ، هيچ درماني براي بيمار انجام نمي شود و فقط تحت کنترل قرار مي گيرد.

منبع: http://myurologist.ir/

​

 جراحی زیبایی فک و صورت

جراحی زیبایی صورت بر بهبود ظاهر صورت بیمار متمرکز است. روشهای معمول جراحی شامل جراحی زیبایی بینی ، بلفاروپلاستی (جراحی پلک) ، جراحی زیبایی بینی (لیفت صورت) ، لیفت زدن مو ، جراحی زیبایی (افزایش چانه) ، جراحی زیبایی بینی (جابجایی گوش) ، لیپوساکشن و انتقال چربی است.

جراحی پلاستیک یک تخصص جراحی است که شامل ترمیم ، بازسازی یا تغییر در بدن انسان است. می توان آن را به دو دسته اصلی تقسیم کرد: جراحی ترمیمی و جراحی زیبایی. جراحی ترمیمی شامل جراحی جمجمه ، صورت ، جراحی دست ، جراحی بسیار ریز و درمان سوختگی است. در حالی که جراحی ترمیمی با هدف بازسازی بخشی از بدن یا بهبود عملکرد آن انجام می شود ، جراحی زیبایی (یا زیبایی) بهبود شکل ظاهری آن را  هدف قرار می دهد.  از این دو تکنیک در سراسر دنیا استفاده می شود. جراحی زیبایی جز اصلی جراحی پلاستیک است و شامل جراحی زیبایی صورت و بدن است. جراحان پلاستیک از اصول جراحی زیبایی در کلیه روشهای جراحی ترمیمی و همچنین عملهای مجزا برای بهبود ظاهر کلی استفاده می کنند.

جراحی فک که به آن جراحی ارتوگناتیک (یا thog-NATH-ik) نیز گفته می شود ، بی نظمی استخوان های فک را اصلاح می کند و فکها و دندانها را برای اصلاح روش کار آنها دوباره مرتب می کند. انجام این اصلاحات همچنین ممکن است باعث بهبود چهره شما شود.

انواع روش های جراحی زیبایی

کانتورینگ صورت: جراحی زیبایی بینی ، چانه یا تقویت گونه. جوان سازی صورت: لیفت صورت ، لیفت پلک ، لیفت گردن ، لیفت ابرو. کانتورینگ بدن: Tummy Tuck ، لیپوساکشن ، درمان ژنیکوماستی. جوان سازی پوست: درمان لیزر ، بوتاکس ، پرکننده.

تفاوت جراحی زیبایی و پلاستیک چیست؟ در جراحی زیبایی مناطق تحت درمان به درستی عمل می کنند اما فاقد جذابیت زیبایی هستند ، پس جراحی زیبایی یک عمل جراحی انتخابی است. جراحی پلاستیک به عنوان یک تخصص جراحی اختصاص یافته به بازسازی نقص صورت و بدن به دلیل اختلالات هنگام تولد ، ضربه ، سوختگی و بیماری است. بی نظمی استخوان های فک را اصلاح می کند و فکها و دندانها را برای اصلاح روش کار آنها دوباره مرتب می کند. انجام این اصلاحات همچنین ممکن است باعث بهبود چهره شما شود.

اگر مشکلات فکی داشته باشید که فقط با ارتودنسی برطرف نمی شود ، ممکن است جراحی فک باشد. در بیشتر موارد ، شما قبل از جراحی و در طی بهبودی پس از جراحی تا زمان بهبودی و تراز ، بریس هایی نیز روی دندان خود دارید. متخصص ارتودنسی می تواند با جراح دهان و فک و صورت (فک و صورت) شما کار کند تا برنامه درمانی شما را تعیین کند. جراحی فک پس از توقف رشد مناسب است ، معمولاً در سنین 14 تا 16 سال برای زنان و سنین 17 تا 21 سال برای مردان.

جراحی فک ممکن است به موارد زیر کمک کند:

گاز گرفتن و جویدن را آسان تر می کند و در کل جویدن را بهبود می بخشد.

مشکلات بلع یا گفتار را اصلاح می کند.

سایش و خرابی بیش از حد دندان ها را به حداقل می رساند.

مناسب بودن جویدن یا مشکلات بسته شدن فک ، مانند زمانی که دندان های آسیاب لمس می کنند اما دندان های جلو لمس نمی کنند.(باز بایت)

عدم تعادل صورت (عدم تقارن) را اصلاح می کند ، مانند چانه های کوچک ، زیر لقمه ها ، اوربیت ها و کربیت ها

توانایی لب ها برای بسته شدن کاملا راحت لب ها را بهبود می بخشد.

درد ناشی از اختلال مفصل گیجگاهی فکی (TMJ) و سایر مشکلات فک را تسکین می دهد.

آسیب دیدگی صورت یا نقایص مادرزادی را ترمیمی کند.

رفع آپنه انسدادی خواب

پس از جراحی ، ممکن است موارد زیر را تجربه کنید:

درد و تورم

مشکلات مربوط به غذا خوردن که می تواند با مکمل های غذایی یا مشاوره با یک متخصص تغذیه برطرف شود.

یک زمان کوتاه برای عادت کردن به ظاهر جدید

 قبل از عمل جراحي فک

جراحی فک توسط جراحان فک و صورت انجام می شود. جراحی معمولاً با بیهوشی عمومی انجام می شود. جراحی در بیمارستان انجام می شود و نیاز به دو تا چهار روز اقامت در بیمارستان دارد.

 در طول عمل جراحی صورت

جراحی معمولاً می تواند در داخل دهان شما انجام شود ، بنابراین هیچ جای زخمی در صورت روی چانه ، فک یا اطراف دهان شما دیده نمی شود. با این حال ، گاهی اوقات ممکن است برش های کوچک در خارج از دهان شما لازم باشد. جراح شما بریدگی هایی را در استخوان فک ایجاد کرده و آنها را در موقعیت صحیح قرار می دهد. پس از تکمیل حرکت فک ، ممکن است از صفحات ریز استخوان ، پیچ ، سیم و نوارهای لاستیکی برای محکم نگه داشتن استخوان ها در موقعیت جدید استفاده شود. این پیچ ها - که کوچکتر از براکت استفاده شده برای مهاربندها هستند - با گذشت زمان در ساختار استخوان ادغام می شوند. در بعضی موارد ممکن است استخوان اضافی به فک اضافه شود. جراح استخوان را از مفصل ران ، پا یا دنده شما منتقل می کند و آن را با پلاک و پیچ محکم می کند. در موارد دیگر ، استخوان ممکن است برای ایجاد تناسب بهتر ، تغییر شکل دهد.

جراحی فک ممکن است روی فک بالا ، فک پایین ، چانه یا هر ترکیبی از این موارد انجام شود.

فک بالا (استئوتومی فک بالا)

در جراحی فک بالا ، جراح برش هایی در فک بالا ایجاد می کند ، آن را به جلو ، عقب ، بالا یا پایین در صورت لزوم حرکت می دهد و با پلاک و پیچ محکم می کند.

برای اصلاح جراحی در فک بالا ممکن است انجام شود:

فک فوقانی به طور قابل توجهی عقب رفته یا برجسته است

کراس بایت

دندان های زیاد یا خیلی کم نشان داده می شوند

نیش باز

کاهش رشد صورت در وسط صورت (هیپوپلازی میانی صورت)

 فک پایین (استئوتومی فک پایین)

فک پایین تقسیم شده و قسمت جلویی به جلو یا عقب منتقل شده و با صفحه و پیچ محکم می شود.

استئوتومی فک پایین می تواند موارد زیر را اصلاح کند:

عقب رفتن فک پایین

فک پایین برآمده

جراحی چانه (ژنیوپلاستی)

با عمل ژنیوپلاستی می توان یک چانه کوچک (کمبود چانه) را اصلاح کرد. یک چانه کوچک غالباً فک پایین را که به شدت عقب است همراه می کند.

به طور معمول ، جراحان می توانند فک را تغییر داده و چانه را در همان جراحی تغییر ساختار دهند. جراح قطعه ای از استخوان چانه را در قسمت جلوی فک بریده ، آن را به جلو حرکت داده و با صفحات و پیچ در موقعیت جدیدی محکم می کند.

 نتایج عمل زیبایی 

اصلاح و تراز فک و دندان با جراحی فک و صورت می تواند منجر به موارد زیر شود:

• ظاهر متعادل پایین صورت شما
• عملکرد بهتر دندان های شما
• سلامتی و بهبود خواب ، تنفس ، جویدن و بلعیدن
• بهبود در اختلالات گفتاری

 مزایای ثانویه جراحی فک می تواند شامل موارد زیر باشد:

• ظاهر بهبود یافته
• عزت نفس بهبود یافته وبیشتر

فـعالیت های درمانی مجموعه متخصص جراحی های فک و زیبایی صورت و بازسازی دهان با ایمپلنت های دندانی می باشد. سعی و تلاش ما بر آن بوده است تا علاوه بر ارائه خدمات درمانی با کیفیت، محیط راحت و آرامی را نیز برای رفاه مراجعه کنندگان گرامی فراهم نماییم. این مجموعه با به کارگیری مدرن ترین تجهیزات جراحی، با کیفیت ترین مواد دارای استاندارد جهانی و کادری مجرب آماده ارائه خدمات درمانی گوناگون به مراجعه کنندگان گرامی است.

منبع: http://drfak.ir/

​

 آنژیوپلاستی

آنژیوپلاستی با قرارگیری استنت یک روش حداقل تهاجمی است که برای باز کردن شریان های باریک یا مسدود استفاده می شود. این روش بسته به موقعیت شریان آسیب دیده در قسمت های مختلف بدن شما استفاده می شود. فقط نیاز به یک برش کوچک دارد. آنژیوپلاستی کرونر (AN-jee-o-plas-tee) ، که به آن مداخله کرونر از طریق پوست نیز گفته می شود ، روشی است که برای بازکردن گرفتگی عروق قلب استفاده می شود. آنژیوپلاستی از یک کاتتر بادکنکی ریز استفاده می کند که در رگ خونی مسدود شده قرار دارد تا به گسترش آن و بهبود جریان خون در قلب شما کمک کند. آنژیوپلاستی غالباً با قرار دادن یک لوله کوچک مشبک به نام استنت ترکیب می شود. استنت به باز شدن شریان کمک می کند و احتمال باریک شدن مجدد آن را کاهش می دهد. بیشتر استنت ها با دارو پوشانده می شوند تا به شما کمک کند تا شریان شما باز باشد (استنت های پاک کننده دارو). بندرت ممکن است از استنت های فلزی برهنه استفاده شود. آنژیوپلاستی می تواند علائم انسداد شریان ها مانند درد قفسه سینه و تنگی نفس را بهبود بخشد. آنژیوپلاستی همچنین اغلب در هنگام حمله قلبی برای باز کردن سریع شریان مسدود شده و کاهش میزان آسیب به قلب شما استفاده می شود. از آنژیوپلاستی برای درمان تجمع پلاک های چربی در رگ های خونی قلب استفاده می شود. این تجمع نوعی بیماری قلبی است که به عنوان تصلب شرایین شناخته می شود.

آنژیوپلاستی ممکن است یک گزینه درمانی برای شما باشد اگر:

شما داروها یا تغییر سبک زندگی را امتحان کرده اید اما اینها سلامت قلب شما را بهبود نمی بخشد.
شما درد قفسه سینه (آنژین) دارید که بدتر می شود.
شما دچار حمله قلبی شده اید. آنژیوپلاستی می تواند به سرعت شریان مسدود شده را باز کرده و آسیب قلبی شما را کاهش دهد.
آنژیوپلاستی برای همه مناسب نیست. بسته به میزان بیماری قلبی و سلامت کلی شما ، پزشک ممکن است تشخیص دهد که جراحی بای پس عروق کرونر گزینه بهتری از آنژیوپلاستی برای شما است.

در موارد زیر ممکن است به جراحی بای پس عروق کرونر نیاز داشته باشید:

شریان اصلی که خون را به سمت چپ قلب شما می آورد ، باریک است.
عضله قلب شما ضعیف است.
شما مبتلا به دیابت و انسداد شدید متعدد در رگهای خود هستید.
در جراحی بای پس عروق کرونر ، قسمت مسدود شده شریان شما با استفاده از رگ سالم از قسمت دیگری از بدن شما استفاده می شود.

خطرات آنژیوپلاستی

اگرچه آنژیوپلاستی در مقایسه با عمل جراحی بای پس راهی کم تهاجمی تر برای باز کردن عروق مسدود شده است ، اما این روش هنوز خطرات زیادی را به همراه دارد.

شایعترین خطرات آنژیوپلاستی عبارتند از:

مسدود شدن مجدد شریان. هنگامی که آنژیوپلاستی با محلول قرار دادن استنت در محلول دارویی ترکیب شود ، خطر کمی وجود دارد که شریان تحت درمان دوباره مسدود شود (کمتر از 5٪). خطر باریک شدن مجدد شریان در هنگام استفاده از استنت های فلزی برهنه حدود 10 تا 20 درصد است.
لخته شدن خون. لخته خون حتی پس از عمل می تواند درون استنت ها ایجاد شود. این لخته ها می توانند شریان را ببندند و باعث حمله قلبی شوند. مصرف آسپرین در ترکیب با کلوپیدوگرل (پلاویکس) ، پراسوگرل (Effient) یا داروی دیگری که به کاهش خطر لخته شدن خون دقیقاً طبق تجویز کمک می کند تا احتمال تشکیل لخته در استنت شما را کاهش دهد بسیار مهم است.

با پزشک خود در مورد مدت زمان مصرف این داروها صحبت کنید. هرگز این داروها را بدون گفتگو با پزشک خود قطع نکنید.

خون ریزی. ممکن است در محل قرارگیری کاتتر از ناحیه پا یا بازو خونریزی داشته باشید. معمولاً این به سادگی منجر به کبودی می شود ، اما گاهی اوقات خونریزی جدی رخ می دهد و ممکن است نیاز به انتقال خون یا اقدامات جراحی داشته باشد.

سایر خطرات نادر آنژیوپلاستی عبارتند از:

حمله قلبی. اگرچه نادر است ، اما ممکن است در طول عمل سکته قلبی داشته باشید.
آسیب عروق کرونر. در طی عمل ممکن است شریان کرونر شما پاره یا پاره شود. این عوارض ممکن است نیاز به جراحی بای پس اورژانسی داشته باشد.
مشکلات کلیوی رنگی که در طی آنژیوپلاستی و قرار دادن استنت استفاده می شود ، می تواند باعث آسیب کلیه شود ، به ویژه در افرادی که قبلاً مشکلات کلیوی دارند. اگر در معرض خطر بیشتری هستید ، ممکن است پزشک اقدامات لازم برای محافظت از کلیه های شما را انجام دهد ، مانند محدود کردن مقدار ماده حاجب و اطمینان از هیدراته شدن بدن در طی مراحل.
سکته. در هنگام آنژیوپلاستی ، در صورت رد شدن کاتترها از طریق آئورت ، پلاک ها از بین می روند. همچنین لخته های خون در سوندها تشکیل شده و در صورت از بین رفتن به مغز می روند. سکته مغزی یک عارضه بسیار نادر در آنژیوپلاستی کرونر است و در طول عمل از داروهای رقیق کننده خون برای کاهش خطر استفاده می شود.
ریتم های غیر طبیعی قلب. در طی این عمل ، قلب ممکن است خیلی سریع یا خیلی آهسته تپیده شود. این مشکلات ریتم قلب معمولاً کوتاه مدت هستند ، اما گاهی اوقات داروها یا ضربان ساز موقت مورد نیاز است.

آماده شدن برای آنژیوپلاستی

قبل از آنژیوپلاستی برنامه ریزی شده ، پزشک سابقه پزشکی شما را بررسی کرده و معاینه فیزیکی می کند. ممکن است لازم باشد قبل از انجام آزمایشات ، برخی آزمایش های معمول از جمله عکسبرداری از رادیوگرافی قفسه سینه ، الکتروکاردیوگرام و آزمایش خون را انجام دهید. پزشک شما همچنین یک آزمایش تصویربرداری به نام آنژیوگرام کرونر را انجام می دهد تا ببیند که آیا عروق قلب شما مسدود شده اند و آیا با آنژیوپلاستی قابل درمان هستند.

اگر پزشک شما در حین آنژیوگرافی کرونر انسداد پیدا کند ، ممکن است بلافاصله بعد از آنژیوگرام در حالی که قلب شما هنوز کاتتریزه است تصمیم به انجام آنژیوپلاستی و استنت گذاری گرفته باشد.

پزشک دستورالعمل هایی را برای کمک به شما برای آماده شدن ارایه می کند.

پزشک ممکن است به شما دستور دهد بعضی از داروها را قبل از آنژیوپلاستی مانند آسپرین ، داروهای ضد التهاب غیراستروئیدی (NSAID) یا داروهای رقیق کننده خون تنظیم یا قطع کنید. حتماً تمام داروهای مصرفی از جمله مکمل های گیاهی را به پزشک خود بگویید.
معمولاً شش تا هشت ساعت قبل از آنژیوگرافی باید غذا و نوشیدن را متوقف کنید.
صبح روز عمل خود فقط با جرعه های کوچک آب داروهای مجاز را مصرف کنید.
در صورت مصرف تمام داروهای خود را جمع کنید تا با خود به بیمارستان ببرید ، از جمله نیتروگلیسیرین

انجام آنژیوپلاستی

آنژیوپلاستی توسط متخصص قلب و عروق و تیمی از پرستاران و تکنسین های متخصص قلب و عروق در یک اتاق عمل ویژه به نام آزمایشگاه کاتتریزاسیون قلب انجام می شود.

آنژیوپلاستی از طریق شریان موجود در کشاله ران ، بازو یا مچ دست شما انجام می شود. بیهوشی عمومی لازم نیست. برای کمک به آرامش ، داروی آرامبخش دریافت خواهید کرد ، اما بسته به میزان آرامبخشی ممکن است در طول عمل بیدار باشید.

شما مایعات ، داروهایی برای آرام سازی شما و داروهای رقیق کننده خون (داروهای ضد انعقاد خون) از طریق کاتتر IV در دست یا بازو دریافت خواهید کرد.
ضربان قلب ، نبض ، فشار خون و سطح اکسیژن شما در طی مراحل کنترل می شود.
پزشک شما ناحیه پا ، بازو یا مچ دست شما را با محلول ضد عفونی کننده آماده می کند و یک ورق استریل را روی بدن شما قرار می دهد.
پزشک شما از بی حسی موضعی برای بی حس کردن محل ایجاد یک برش بسیار کوچک استفاده خواهد کرد. سپس یک سیم راهنمای کوچک و نازک در رگ خونی قرار داده می شود.
با کمک اشعه ایکس زنده ، پزشک شما یک لوله نازک (کاتتر) را از طریق سرخرگ شما رد می کند.
رنگ کنتراست پس از قرار گرفتن در محل از طریق کاتتر تزریق می شود. با این کار پزشک می تواند داخل رگ های خونی شما را ببیند و انسداد تصاویر اشعه ایکس به نام آنژیوگرام را تشخیص دهد.
یک بالن کوچک با یا بدون استنت در نوک کاتتر در محل انسداد باد می شود و عروق مسدود شده را پهن می کند. پس از کشیده شدن سرخرگ ، بادکنک تخلیه شده و کاتتر خارج می شود.
اگر چندین انسداد داشته باشید ، ممکن است این روش در هر انسداد تکرار شود.

بعد از آنژیوپلاستی

اگر شما یک عمل غیر اضطراری انجام داده اید ، احتمالاً یک شب در بیمارستان خواهید ماند در حالی که قلب شما کنترل می شود و داروهای شما تنظیم شده است. به طور کلی باید بتوانید هفته بعد از آنژیوپلاستی به محل کار یا روال عادی خود برگردید.

هنگام بازگشت به خانه ، مایعات زیادی بنوشید تا بدن شما را از رنگ ماده حاجب پاک کند. حداقل یک روز پس از آن از ورزش شدید و بلند کردن اجسام سنگین خودداری کنید. از پزشک یا پرستار خود در مورد سایر محدودیت های فعالیت بپرسید.

در موارد زیر فوراً با مطب پزشک یا کارکنان بیمارستان تماس بگیرید:

محلی که کاتتر شما در آن قرار گرفته است شروع به خونریزی یا تورم می کند.
در محلی که کاتتر شما قرار داده شده است احساس درد یا ناراحتی می کنید.
شما علائمی از عفونت دارید ، مانند قرمزی ، تورم ، تخلیه یا تب
در دما یا رنگ پا یا بازو تغییراتی ایجاد شده است که برای عمل استفاده شد.
احساس ضعف و ضعف می کنید
شما دچار درد قفسه سینه یا تنگی نفس می شوید

نتایج آنژیوپلاستی

انجام آنژیوپلاستی کرونر جریان خون را از طریق شریان کرونر که قبلاً باریک یا مسدود شده است ،به طور چشمگیری بهبود می بخشد. درد قفسه سینه شما به طور کلی باید کاهش یابد ، و شما ممکن است بهتر بتوانید ورزش کنید.

انجام آنژیوپلاستی و استنت گذاری به معنای برطرف شدن بیماری قلبی شما نیست. شما باید عادات سبک زندگی سالم را ادامه داده و طبق تجویز پزشک داروهایی مصرف کنید.

اگر علائمی شبیه به علائمی مانند قبل از عمل دارید ، مانند درد قفسه سینه یا تنگی نفس ، با پزشک خود تماس بگیرید. اگر درد قفسه سینه در حالت استراحت یا دردی دارید که به نیتروگلیسیرین پاسخ نمی دهد ، با 911 یا کمک فوری پزشکی تماس بگیرید.

برای سالم نگه داشتن قلب خود پس از آنژیوپلاستی ، باید:

سیگار کشیدن را ترک کنید.
سطح کلسترول خود را کاهش دهید.
یک رژیم غذایی سالم و کم چربی اشباع داشته باشید.
وزن سالم داشته باشید.
سایر شرایط مانند دیابت و فشار خون را کنترل کنید.
ورزش منظم داشته باشید.
طبق تجویز پزشک از داروها استفاده کنید.
آنژیوپلاستی موفقیت آمیز همچنین به این معنی است که شما ممکن است مجبور به جراحی بای پس عروق کرونر نشوید ، یک روش تهاجمی تر که نیاز به زمان بهبودی بیشتری دارد.

 آنژیوپلاستی و قرارگیری استنت گزینه های درمانی بیماری شریان محیطی (PAD) است. این وضعیت شایع شامل باریک شدن شریان در اندام شما است.

علائم PAD شامل موارد زیر است:

• احساس سرما در پاهایتان
• تغییر رنگ در پاها
• بی حسی در پاهایتان
• گرفتگی در پاها پس از فعالیت
• اختلال نعوظ در مردان
• درد که با حرکت تسکین می یابد.
• درد در انگشتان پا

اگر دارو و سایر روش های درمانی به PAD شما کمک نمی کنند ، پزشک ممکن است از آنژیوپلاستی و قرار دادن استنت استفاده کند. در صورت بروز حمله قلبی یا سکته مغزی ، از آن به عنوان یک عمل اورژانسی نیز استفاده می شود. مرکز تحقیقات قلب وعروق، فعالیتهای خود را با تعداد 6  هئیت علمی آغازنمود هدف این مرکز درپاسخ به نیاز روزافزون فعلی جامعه اقدام به طراحی برنامه جامع پیشگیری ازبیماریهای قلب و عروق می باشد و برای جذب همکاری سازمانهای مختلف و اعتبار لازمه تلاش می کند.

منبع: http://hearthealth.ir/

​

 ایمپلنت یا کاشت دندان

کاشت دندان یک ریشه دندان مصنوعی است که برای نگه داشتن دندان یا بریج جایگزین در فک شما قرار می گیرد. کاشت دندان ممکن است گزینه ای برای افرادی باشد که به دلیل بیماری پریودنتال ، آسیب یا دلیل دیگر دندان یا دندان های خود را از دست داده اند.
ایمپلنت دندان یک پایه فلزی است که جایگزین قسمت ریشه دندان از دست رفته می شود. یک دندان مصنوعی (تاج) بر روی قسمت کششی پست (پایه) روی ایمپلنت دندان قرار می گیرد و به شما نمای دندان واقعی می بخشد.

آیا شما کاندیدای مناسب برای ایمپلنت های دندانپزشکی هستید؟

کاندیدای ایده آل برای کاشت دندان باید از سلامت عمومی و بهداشت دهان و دندان برخوردار باشد. برای نتیجه خوب کاشت به استخوان کافی در فک شما نیاز است و بهترین کاندیداها دارای بافت های لثه سالم و عاری از بیماری پریودنتال هستند. ایمپلنت های دندانی از نزدیک با بافت های لثه و استخوان زیرین در دهان ارتباط دارند. از آنجا که پریودنتیست ها متخصص دندانپزشکی هستند که دقیقاً در این زمینه ها تخصص دارند ، آنها اعضای ایده آل تیم کاشت دندان شما هستند. پریودنتیست ها نه تنها تجربه کار با سایر متخصصان دندانپزشکی را دارند ، بلکه دانش ، آموزش و امکانات ویژه ای را نیز دارند که شما برای داشتن دندانهایی شبیه و دقیق دندانهای خود نیاز دارید. دندانپزشک و پریودنتیست شما برای تحقق رویاهای شما همکاری خواهند کرد. در طی جراحی برای قرار دادن کاشت دندان ، جراح دهان شما برشی ایجاد می کند تا لثه شما باز شود و استخوان در معرض دید قرار گیرد. در جایی که پست فلزی ایمپلنت دندان قرار داده می شود سوراخ هایی در استخوان سوراخ می شود. از آنجا که این پایه به عنوان ریشه دندان عمل می کند ، در عمق استخوان کاشته می شود.

درون‌کاشت دندانی یا پروتز ایمپلنت دندانی، بخشی از درون‌کاشت (ایمپلنت) دندانی است که به صورت دندان برساخته (پروتزی) در دهان بیمار، جایگزین دندان طبیعی وی می‌گردد. ایمپلنت‌های دندانی نوعی دندان، مصنوعی هستند و از لحاظ ظاهری در بیماران مختلف می‌توانند متفاوت باشند. بعد از معاینات اولیه در ابتدا فیکسچر یا همان قسمت ریشه ایی پروتز با استفاده از جراحی کوچکی در داخل فک و به جای دندان از دست داده شده، جاگذاری می‌گردد و بعد از اطمینان از ثبات آن که معمولاً ۴ الی ۶ ماه به طول می‌انجامد، قسمت رویی یا همان تاج دندان (Crown) گذاشته می‌شود. اگر فردی دندان خود را از دست بدهد ایمپلنت در اندازه همان ریشه به جای آن قرار داده می‌شود. ایمپلنت‌ها قطعاتی در اندازه دندان طبیعی می‌باشند. ایمپلنت‌ها توسط ابزار بسیار دقیقی کنترل می‌گردند و توسط دستگاه‌های بسیار دقیق ساخته می‌شود. به دلیل خصوصیات ذکرشده برای ایمپلنت دندان، هنگامی در فک بیمار قرار بگیرد، یک جسم خارجی به‌شمار نمی‌رود و با قرارگرفتن در فک بیمار با آن سازگار می‌شود. ایمپلنت باعث رشد استخوان‌های کنار دندان هم می‌شود و از تحلیل استخوان فک جلوگیری به عمل می‌آورد.

ایمپلنتولوژی (علم دندانپزشکی کاشت ایمپلنت‌های دندانی) بعد از علم جراحی دهان و دندان، جزء قدیمی‌ترین روش‌های دندان پزشکی است. استفاده از ایمپلنت‌هایی به فرم ریشه‌ای قدمتی ۱۰۰۰ ساله دارند. ۴۰۰۰ سال پیش در چین باستان از بامبو برای جایگزینی دندان از دست رفته و ۲۰۰۰ سال پیش در مصر باستان از فلزات گران بها برای این منظور استفاده می‌کرده‌اند و در بعضی از مومیایی‌های یافت شده در مصر دندان پیوند شدهٔ انسان یافت شده‌است که خود گواهی برای قدمت استفاده از ایمپلنت‌های دندانی از سالیان دور می‌باشد.
در سال ۱۹۵۲ میلادی، جراح ارتوپدی سوئدی به نام برانمارک که علاقه‌مند به ترمیم و بازسازی استخوان بود، طی تحقیقاتی روی استخوان ران خرگوش، متوجه رشد استخوان در اطراف فلز تیتانیوم گردید. برانمارک تحقیقات خود را بر روی انسان و حیوان ادامه داد و توانست بعد از انجام آزمایش‌ها زیادی این ویژگی خوب و مفید فلز تیتانیوم را ثابت کند.
اگر چه برانمارک اول روی استخوان ران کار می‌کرد، اما در ادامه تصمیم گرفت که بر روی دهان، مطالعاتش را ادامه دهد زیرا دسترسی بیشتر و نیاز بیشتری را در این بخش احساس می‌کرد. برانمارک در سال ۱۹۶۵ میلادی اولین ایمپلنت دندانی را در دهان یک داوطلب قرار داد.

ایمپلنت چیست؟

ایمپلنت مجموع قطعاتی است که با جراحی داخل فک ثابت می‌شوند روی آن دندان مصنوعی قرار می‌گیرد و در نهایت ظاهری مشابه با دندان طبیعی پیدا می‌کند.به‌طور کلی برای گذاشتن ایمپلنت دندان چندین مرحله باید انجام شود تا قطعات تشکیل دهنده در کنار یکدیگر قرار گیرند و بیمار بتواند به جای دندان طبیعی از آن استفاده کند. ایمپلنت از نظر ظاهری مشابه دندان طبیعی است و در دهان همان حس طبیعی را برای جویدن القا می‌کند و سوء هاضمه ایجاد شده بر اثر ناتوانی در جویدن غذا را برطرف می‌نماید.
ایمپلنت دندان برای جایگزین کردن یک یا چندین دندان از دست رفته کاربرد دارد و می‌تواند برای تمام دندان‌ها به صورت ثابت یا متحرک استفاده شود. در هر دو حالت فوق کلمه ایمپلنت استفاده می‌شود اما حالت دوم بیانگر معنی واقعی ایمپلنت می‌باشد و به مجموعه‌ای از قطعات ایمپلنت گفته می‌شود و هر کدام از قطعات به تنهایی نام و کارایی مجزایی دارند.

مزایای ایمپلنت

بزرگترین مزیت ایمپلنت حفظ استخوان باقی‌مانده و جلوگیری از تحلیل استخوان (که به خاطر بی دندانی رخ می‌دهد) می‌باشد. مزیت دیگر ایمپلنت عدم نیاز به تراش دندان‌های مجاور در صورت استفاده از پروتز ثابت و کمک به گیر و ثبات پروتز متحرک از طریق ساختن اوردنچر (پروتز متحرک متکی بر ایمپلنت) است.
– کاشت دندان را می‌توان در زمره درمان‌های دندانپزشکی مادام العمر قرار داد.
– از جنس آلیاژ تیتانیوم است که پوسیده نمی‌شود
– نوع مرغوب‌تر آن استحکامی بیش از دندان طبیعی دارد.
– اگر از تکنیک پیشرفته استفاده شود درمان ایمپلنت در ردیف درمان‌های دندانپزشکی کوتاه و کم‌درد است.
– در مقایسه با هزینه‌های چند بار پر کردن و عصب کشی دندان، روکش دندان و … در دراز مدت درمان کاشت دندان درمان می‌تواند مقرون به صرفه‌ باشد.

مزیت ایمپلنت نسبت به بریج

عدم استفاده از دو دندان سالم مجاور به عنوان پایه در ایمپلنت گذاری؛ آنگونه که در روش بریج استفاده می‌شود و امکان آسیب دیدن و در نهایت از دست رفتن آنها را بیشتر می‌کند، کاشت ایمپلنت، از آسیب به دندان‌های مجاور ممانعت می‌کند و نیز وجود فیکسچر در استخوان فک، پدیده تحلیل استخوان فک را به میزان چشمگیری کاهش می‌دهد.
در بعضی موارد مراجعه دیرهنگام فرد برای کاشت دندان (ایمپلنت) یا وجود کیست و تومورهای دهانی منجر به از بین رفتن فضای مناسب و کم شدن قطر و ارتفاع استخوان فک می‌شود که در این حالت، دندانپزشک قبل یا همزمان با جایگذاری فیکسچر، با استفاده از پودر و بلاک استخوانی و ممبرین (بایومتریال‌ها) استخوان را بازسازی کرده تا شرایط مناسب برای قرارگیری ایمپلنت مهیا گردد. در این مواقع طول درمان بیمار (آماده شدن استخوان برای جایگذاری ایمپلنت) بسته به شرایط بیمار از ۳ تا ۶ ماه طول می‌کشد و دندانپزشک به کمک عکس‌های رادیوگرافی می‌تواند روند درمان را دنبال کند و بهترین زمان را برای کاشت ایمپلنت تشخیص دهد.

​

انواع مختلف ایمپلنت دندانی

- Endosteal: این ایمپلنت معمولاً مانند یک پیچ یا استوانه یا تیغه‌ای شکل هستند که از فلز یا فلز پوشش داده شده با سرامیک یا مواد سرامیکی ساخته می‌شوند. این نوع از ایمپلنت در استخوان فک جا می‌گیرد.
- Subperiosteal: این نوع ایمپلنت در استخوان و در زیر لثه قرار می‌گیرند و از جنس فلز تیتانیوم ساخته می‌شوند تا به‌خوبی به استخوان فک بچسبد.
- Transos-teal: این نوع ایمپلنت به شکل یک پین فلزی یا یک قاب U شکل می‌باشد که از بین استخوان فک و بافت لثه عبور می‌کند و به داخل دهان می‌رسد.

مراحل کاشت ایمپلنت (دندان)

جراحی ایمپلنت با بی‌حسی موضعی و معمولاً در ۴ مرحله انجام می‌شود. از اولین جراحی تا آخرین جراحی حدوداً ۹ ماه به طول می‌انجامد؛ اما این زمان بستگی به شرایط استخوان فک برای قبول ایمپلنت و شرایط ایمنی بدن برای التیام و ترمیم زخم دارد و ممکن است مدت زمان بیشتری برای ترمیم و التیام نیاز باشد.
در مرحله اول جراحی، در صورت مناسب بودن تراکم استخوان فک، (Fixture) به همراه کاور اسکرو (Cover screw) در فک جاگذاری می‌شود؛ و در صورت نیاز به تحریک استخوان سازی و بدست آوردن تراکم استخوان مطلوب از بایومتریال‌ها (پودر استخوان و ممبرین و …) استفاده می‌گردد. بایومتریال‌ها دارای انواع مختلفی هستند و از منابع متفاوتی تولید می‌شوند و بسته به تشخیص دکتر نوع بایومتریال مناسب انتخاب می‌گردد. معمولاً پس از گذشت ۲۴–۱۲ هفته لثه اطراف فیکسچر را می‌گیرد. در این زمان مرحله دوم جراحی یعنی برداشتن کاور اسکرو و قرار دادن هیلینگ اباتمنت (Healing Abutment) به جای آن انجام می‌شود سپس بعد از گذشت ۲–۱ هفته، قالبگیری به کمک ایمپرشن و آنالوگ (Impression Coping and Analog) انجام می‌شود تا شکل دندان مورد نظر ساخته شود و اندازه اباتمنت لازم مشخص شود و در مرحله آخر دندان پروتزی آماده شده که به همراه اباتمنت است روی فیکسچر قرار می‌گیرد.

شرایط پس از عمل کاشت دندان یا ایمپلنت و التیام بافت‌ها چگونه است؟ پس از عمل باید مسکن مصرف کنید. مسکن‌های بدون نسخه برای کنترل درد و ناراحتی حاصل از عمل جراحی کاشت ایمپلنت، کفایت می‌کند. دستورالعمل دقیق مراقبت‌های خانگی را دندان‌پزشک به اطلاع شما می‌رساند. در صورتی که متوجه خونریزی غیرطبیعی، درد غیرقابل کنترل یا علایم عفونت شدید فوراً با دندانپزشک تماس بگیرید. برای شش ساعت اول یا تا زمان رفع بی حسی ، غذاهای نرم مانند میلک شیک ، اسموتی ، ماست ، بستنی ، پودینگ ، سس سیب ، پوره سیب زمینی یا سوپ خامه ای بخورید. با جویدن دور از محل های جراحی ، ممکن است هر چیز نرم بخورید. دریافت کالری زیاد و پروتئین بسیار مهم است.
از نی استفاده نکنید ، از لیوان بنوشید. استفاده از نی با حرکت مکیدن می تواند باعث خونریزی بیشتر شود. از نوشیدنی های گازدار یا غذاها یا نوشیدنی های بسیار گرم خودداری کنید. یک رژیم نرم و غیر جویدنی به مدت 10 روز تا 2 هفته پس از جراحی توصیه می شود تا بافت لثه بهبود یابد.

بعد از جراحی ایمپلنت دندان

مهم است که به یاد داشته باشید که روزانه غذا بخورید. خوردن و آشامیدن منظم باعث بهبودی و بهبودی سریعتر می شود. همچنین به شما انرژی و تغذیه بیشتری می بخشد. یکی از مواردی که بیماران هنگام رژیم غذایی با غذای نرم کمترین میزان را دارند ، پروتئین است. ما توصیه می کنیم مکمل های پروتئینی را به رژیم خود اضافه کنید. چند روز اول غذا خوردن ممکن است کمی ناخوشایند باشد ، بنابراین رعایت محدودیت های رژیم غذایی و خوردن غذاهای توصیه شده مهم است تا اطمینان حاصل کنید که روند بهبودی خود را تشدید نمی کنید. اگر دیابتی هستید ، عادات غذایی خود را حفظ کنید و مرتباً گلوکز خود را بررسی کنید. این کلید پیشگیری از عفونت و جلوگیری از عوارض مربوط به دیابت است.

 ایمپلنت پین های باریکی هستند که از تیتانیوم خالص ساخته شده و درون استخوان فک گذاشته می شوند و روی آن روکش سوار می شود. حدود 3 تا 6 ماه لازم است که ایمپلنت به استخوان متصل شود. در صورت نبودن استخوان کافی از پیوند استخوان استفاده می شود. بهترین زمان جهت ایمپلنت 2 ماه بعد از کشیدن دندان می باشد ولی اگر از زمان جایگذاری طولانی تر گردد مانعی وجود ندارد. هزینه ی ایمپلنت بسته به کشور سازنده متفاوت است. در این مرکز از ایمپلنت های کره ای , آلمانی و آمریکایی با توجه به درخواست بیمار استفاده میشود. درمان ایمپلنت برای همه ی بیماران به غیر از دیابت کنترل نشده , بیماری شدید لثه امکان پذیر است. بعد از درمان جراحی استفاده از مسکن و دهان شویه و آنتی بیوتیک توصیه می شود و معمولا عوارض خاص دیگری ندارد. یک هفته بعد از جراحی بخیه کشیده می شود و تا زمان جای گذاری روکش ها مراجعه به دندانپزشک لازم نیست. در این مرکز ایمپلنت توسط دکتر متخصص جراحی لثه و ایمپلنت صورت می گیرد.

منبع: http://toothimplants.ir/

​

​

 آب‌سیاه یا گلوکوم 

آب‌سیاه یا گلوکوم (به انگلیسی: glaucoma) گلوکوم گروهی از بیماری های چشم است که به عصب بینایی آسیب می رساند ، سلامت آن برای بینایی خوب حیاتی است. این آسیب اغلب در اثر فشار غیر طبیعی زیاد در چشم شما ایجاد می شود. گلوکوم یکی از دلایل عمده نابینایی در افراد بالای 60 سال است.
اصطلاحی برای توصیف گروهی از اختلالات چشمی با علت‌های متفاوت ولی اثری بالینی و مشترک بر روی چشم و عصب بینایی و وابسته به فشار داخل چشمی است.
لذا این مشکل می‌تواند به بینایی چشم آسیب برساند که غیرقابل برگشت است و در صورت عدم معالجه سبب کوری می‌شود. به زبانی ساده علت آن افزایش شدید فشار زلالیه یا همان ماده درون چشم است. به‌طور کلی اشکال در خروج این مایع از منافذ بسیار کوچکی در پیرامون عنبیه (دایره رنگی چشم) است. در برخی موارد به‌طور مادرزادی منافذ تنگ هستند. در موارد دیگر جلو آمدن عنبیه یا مسدود شدن این منافذ با رنگدانه‌های عنبیه یا یاخته‌های خون پس از خونریزی داخل چشم مسیر تخلیه مایع داخل چشم تقریباً مسدود می‌شود. گلوکوم را به عنوان دزد بینایی می‌شناسند زیرا بدون علائم است و شخص در طول عمر خود از آن آگاه نمی‌شود.

مراحل اولیه گلوکوم چیست؟

برخلاف گلوکوم زاویه باز ، این نوع گلوکوم علائم خاصی دارد ، مانند:

• سردرد شدید
• تاری دید
• چشم درد
• قرمزی و سوزش چشم
• تهوع و استفراغ
• رنگین کمان و / یا هاله های اطراف چراغ

بینایی با گلوکوم چگونه است؟

طبق مطالعه منتشر شده در مجله آمریکایی علوم پزشکی ، شایعترین علائم بینایی گزارش شده توسط بیماران مبتلا به گلوکوم به شرح زیر است: نیاز به نور بیشتر. تاری دید. دید خیره
آیا ورزش بر گلوکوم تأثیر می گذارد؟ تحقیقات جدید نشان می دهد که ورزش - به ویژه با شدت متوسط تا شدید ، مانند راه رفتن سریع یا آهسته دویدن - ممکن است به کاهش خطر ابتلا به گلوکوم ، علت اصلی نابینایی کمک کند. فعالیت بدنی منظم می تواند خطر ابتلا به گلوکوم را تا 73 درصد کاهش دهد.

• گشاد شدن قطره چشم
• تخلیه مسدود یا محدود شده در چشم شما.
• داروهایی مانند کورتیکواستروئیدها.
• جریان خون ضعیف یا کاهش یافته به عصب بینایی شما.
• فشار خون بالا یا بالا رفته

آیا گلوکوم می تواند ناشی از استرس باشد؟ در حالی که برخی تحقیقات وجود دارد که استرس معاینه ممکن است بر افزایش فشار داخل چشم تأثیر بگذارد ، اما به نظر نمی رسد شواهد کافی برای نشان دادن ارتباط بین استرس معاینه ، آسیب دیسک بینایی یا افزایش خطر ابتلا به گلوکوم وجود ندارد.

راه های جلوگیری از اب سياه

این مراحل مراقبت از خود می تواند به شما کمک کند تا گلوکوم را در مراحل اولیه تشخیص دهید ، که در جلوگیری از کاهش بینایی یا کاهش سرعت پیشرفت آن مهم است.
به طور منظم معاینات چشم گشاد را انجام دهید. معاینات منظم چشم بصورت منظم می تواند به تشخیص گلوکوم در مراحل اولیه آن ، قبل از آسیب قابل توجه کمک کند. به عنوان یک قاعده کلی ، آکادمی چشم پزشکی آمریکا توصیه می کند که اگر زیر 40 سال ندارید ، هر پنج تا 10 سال یک معاینه چشم جامع انجام دهید. اگر 40 تا 54 سال دارید هر دو تا چهار سال یکبار. اگر 55 تا 64 سال داشته باشید هر یک تا سه سال یکبار اگر شما بیش از 65 سال سن دارید ، هر یک تا دو سال یکبار. اگر در معرض خطر آب سیاه هستید ، به غربالگری مکرر بیشتری نیاز خواهید داشت. از پزشک متخصص چشم خود بخواهید که برنامه مناسب غربالگری را برای شما توصیه کند.
از سابقه سلامت چشم خانواده خود مطلع شوید. آب سیاه در خانواده ها شیوع پیدا می کند. اگر در معرض خطر بیشتری هستید ، ممکن است نیاز به غربالگری مکرر داشته باشید.
با خیال راحت ورزش کنید. ورزش منظم و متوسط ​​ممکن است با کاهش فشار چشم از گلوکوم جلوگیری کند. با پزشک خود در مورد یک برنامه ورزشی مناسب صحبت کنید.
قطره چشم تجویز شده را مرتباً مصرف کنید. قطرات چشمی گلوکوم می تواند خطر پیشرفت فشار چشم به گلوکوم را به میزان قابل توجهی کاهش دهد. برای موثر بودن ، قطره های چشمی که توسط پزشک تجویز شده است ، باید حتی به طور مرتب استفاده شود حتی اگر علائمی نداشته باشید.
از محافظ چشم استفاده کنید. صدمات جدی چشم می تواند منجر به گلوکوم شود. هنگام استفاده از ابزار برقی یا ورزش راکت پرسرعت در زمین های محصور ، از محافظ چشم استفاده کنید
از آنجا که کاهش بینایی ناشی از گلوکوم قابل بازیابی نیست ، انجام معاینات منظم چشم که اندازه گیری فشار چشم شما را تشکیل می دهد بسیار مهم است تا تشخیص در مراحل اولیه انجام شود و به طور مناسب درمان شود. اگر گلوکوم زود تشخیص داده شود ، می توان آسیب بینایی چشم را کند یا جلوگیری کرد. اگر به این بیماری مبتلا باشید ، بقیه عمر خود را به درمان نیاز خواهید داشت.
در صورت مشاهده برخی از علائم گلوکوم ، مانند سردرد شدید ، درد چشم و تاری دید ، بلافاصله به اورژانس یا مطب پزشک چشم (چشم پزشک) مراجعه کنید.

جراحی گلوکوم

جراحی های گلوکوم یا آب سیاه شامل ترابکلکتومی برشی ظریف ، میکروسکوپی (با یا بدون کاشت میکروشانت ExPRESS) ، کاشت شنت لوله ای (شنت دستگاه تخلیه گلوکوم است) و انعقاد سیکلوفوتوکوک. همچنین روشهای جدیدتری به نام MIGS یا جراحی گلوکوم با حداقل تهاجم وجود دارد.

میزان موفقیت عمل جراحی

بیشتر مطالعات مربوط به پیگیری برای یک دوره یک ساله انجام می شود. در آن گزارش ها ، این نشان می دهد که در بیماران مسن تر ، جراحی فیلتراسیون گلوکوم در حدود 70-90٪ موارد ، حداقل برای یک سال موفقیت آمیز است. گاهی اوقات ، سوراخ تخلیه ایجاد شده توسط جراحی شروع به بسته شدن می کند و فشار دوباره افزایش می یابد
چه مدت طول می کشد تا از جراحی گلوکوم بهبود یابد؟
زمان بهبودی پس از جراحی معمولی گلوکوم معمولاً بیش از 3-4 هفته طول نمی کشد. در موارد نادر ، ممکن است چندین ماه طول بکشد.

منبع: http://eyesclinic.ir/

​

​

 رفلاکس معده یا gastroesophageal reflux disease

بيماري معده يا رفلاکس بيماري است که در صورت برگشت اسیدهای معده اسیدی یا غذا و مایعات از معده به مری ایجاد می شود. ریفلاکس افراد در هر سنی را تحت تأثیر قرار می دهد - از نوزاد تا بزرگسال. افراد مبتلا به آسم در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به GERD قرار دارند.بازگشت اسید به مری یا واشاریدگی معده‌ای مروی یا ریفلاکس گاستروازوفاژیال که در میان مردم به نام ترش کردن شناخته می‌شود به معنی آسیب‌های موکوزی و نشانه‌های مزمن در اثر بازگشت غیرعادی محتویات و اسید معده به مری است. نشانه‌های متداول بازگشت معده‌ای مروی سوزش سر دل، درد قفسه سینه (پشت جناغ) و بوی بد دهان و احساس ترش کردن است. یک پنجم ایرانی‌ها مبتلا به واشاریدگی معده هستند، یعنی حداقل هفته‌ای یک یا دو بار ترش می‌کنند. علل مختلفی مانند شل بودن اسفنگتر تحتانی مری یا زیاد بودن دفعات شل شدن این اسفنگتر یا ضعف مکانیسمهای دفاعی انتهای مری موجب این آسیب می‌شود. در واقع تغییرات دائمی یا ناپایدار در مانع بین معده و مری موجب این بیماری می‌شود. افرادی که اضافه وزن دارند، وعده‌های غذایی حجیم می‌خورند، لباسهای تنگ می‌پوشند یا سیگار می‌کشند بیشتر در معرض خطر هستند. GERD در اثر ریفلاکس مکرر اسید ایجاد می شود. هنگام بلع ، یک نوار عضلانی دایره ای در اطراف مری (اسفنکتر تحتانی مری) شل می شود و اجازه می دهد مواد غذایی و مایعات به معده شما بریزند. سپس اسفنکتر دوباره بسته می شود.

نشانه‌ها و علایم بيماري معده

• علایم متداول عبارتند از:
• سوزش سردل و جناغ سینه
• استفراغ
• نارسایی بلع
• علایم کمتر متداول نیز عبارتند از:
• درد در هنگام بلع
• ،ترشح بیش از حد بزاق که در پاسخ به اسید معده توسط عصب واگ تحریک میشود
• حالت تهوع
• درد در محل قفسهٔ سینه
• سرفه یا تشدید آسم

درمان دارویی ریفلاکس با آنتی اسید، مهارکننده پمپ هیدروژنی مانند پنتوپرازول وامپرازول و داروهای افزایش دهنده تون عضلانی اسفنگتر تحتانی مری مانند دومپریدون و متوکلوپرامید و سیزاپراید است. نوشیدنی‌ها و خوراکی‌های دارای کافئین یا دارای اسید مثل کاکائو، قهوه، چای، نوشابه‌های گازدار و مرکبات (پرتقال، لیموترش و ...) باعث تشدید این بیماری می‌شود. همچنین مصرف الکل، کشیدن سیگار، مصرف مواد مخدر، دراز کشیدن بعد از غذا، مصرف حجم زیادی از مایعات همراه با غذا و مصرف غذاهای چرب، برگشت اسید را تشدید می‌کند. بیماران همچنین باید از مصرف غذاهای تند و سبزیجاتی مثل پیاز، سیر و نعناع اجتناب کنند. بالا بردن ارتفاع بالاتنه بدن نسبت به پایین‌تنه هنگام دراز کشیدن و خواب می‌تواند از برگشت اسید معده به مری جلوگیری کند. همچنین نبایستی کمربند و لباس تنگ پوشید.

چند روش برای تسکین ریفلاکس اسید بدون دارو

• کم و آهسته بخورید. وقتی معده بسیار پر باشد ، می تواند ریفلاکس بیشتری به مری داشته باشد. 
• از مصرف غذاهای مضر خودداری کنید.
• نوشیدنی های گازدار ننوشید.
• بعد از خوردن غذا بیدار بمانید.
• خیلی سریع حرکت نکنید.
• روی شکم نخوابید.
• در صورت توصیه وزن کم کنید.
• اگر سیگار می کشید ، آن را ترک کنید.

هنگام ابتلا به ریفلاکس از مصرف چه غذاهایی باید خودداری کرد؟

غذاهای محرک معمول برای افرادی که دچار ریفلاکس هستند:

• حلقه های سرخ شده و پیاز.
• محصولات لبنی پرچرب ، مانند کره ، شیر کامل ، پنیر معمولی و خامه ترش.
• برش های چرب یا سرخ شده گوشت گاو ، گوشت خوک یا گوشت بره.
• چربی بیکن ، چربی ژامبون و گوشت خوک.
• دسرها یا میان وعده هایی مانند بستنی و چیپس سیب زمینی.
• پرخوری نکنید .
• کاهش وزن .
• از رژیم کم کربوهیدرات پیروی کنید.
• مصرف الکل خود را محدود کنید.
• زیاد قهوه ننوشید.
• ادامس جویدن.
• از پیاز خام خودداری کنید.
• مصرف نوشیدنی های گازدار را محدود کنید.

اگرچه تحقیقات درباره رفلاکس عسل و اسید محدود است ، اما هنوز هم یک روش ایمن و موثر برای درمان ریفلاکس اسید در نظر گرفته می شود. اگر تصمیم دارید عسل را امتحان کنید ، به یاد داشته باشید: یک دوز معمول حدود یک قاشق چای خوری در روز است. عسل می تواند بر میزان قند خون شما تأثیر بگذارد.
زنجبیل به طور طبیعی ضد التهاب است ، و یک درمان طبیعی برای مشکلات دستگاه گوارش است ، به همین دلیل بسیاری از افراد در حالت تهوع از زنجبیل استفاده می کنند. برای تسکین علائم ریفلاکس اسید می توانید تقریباً به هر چیزی زنجبیل رنده شده اضافه کنید!

چه میوه ای برای ریفلاکس اسید مفید است؟ خربزه - هندوانه ، طالبی و عسل همه میوه های کم اسیدی هستند که از بهترین مواد غذایی برای ریفلاکس اسید هستند. بلغور جو دوسر - این استاندارد صبحانه دلپذیر ، سیرکننده ، دلچسب و سالم ، برای ناهار نیز جواب می دهد.

آیا ماست انتخاب خوبی است؟ ماستی که خیلی ترش هم نباشد برای ریفلاکس اسید بسیار عالی است ، به دلیل پروبیوتیک هایی که به نرمال شدن عملکرد روده کمک می کنند. ماست همچنین پروتئین را تأمین می کند و ناراحتی معده را تسکین می دهد و اغلب احساس خنک سازی می کند

آیا سرکه سیب برای ریفلاکس اسید مفید است؟
ممکن است برای تسکین علائم ریفلاکس اسید از سرکه سیب استفاده کنید ، اما هیچ تضمینی وجود ندارد که موثر باشد. تصور می شود این داروی خانگی با خنثی سازی اسید معده به تعادل pH معده شما کمک می کند. به طور کلی مصرف مقدار کمی سرکه سیب بی خطر است. آن را با آب رقیق کنید.

غذاهایی که ممکن است به کاهش علائم شما کمک کنند:

• سبزیجات سبزیجات به طور طبیعی چربی و قند کمی دارند و به کاهش اسید معده کمک می کنند. 
• زنجبیل
• بلغور جو دوسر
• میوه های به جز مرکبات
• گوشت بدون چربی و غذاهای دریایی
• سفیده تخم مرغ
• چربی های سالم

آیا نان برای ریفلاکس اسید مفید است؟
غلات کامل - فیبر بالا ، غلات کامل مانند برنج قهوه ای ، بلغور جو دوسر و نان های سبوس دار به جلوگیری از علائم ریفلاکس اسید کمک می کنند. آنها منبع خوبی از فیبر هستند و ممکن است به جذب اسید معده کمک کنند.
سریعترین راه برای بهبود اسیدیته چیست؟
 سعی کنید از ترشی ها ، غذاهای دودی تند و پر ادویه ، سرکه های تند و غیره پرهیز کنید - مقداری برگ نعنا را در آب بجوشانید و بعد از غذا یک لیوان از آن بنوشید. - مکیدن یک تکه گل میخک یکی دیگر از درمان های موثر است. - موز ، بادام و ماست همه برای تسکین فوری اسیدیته شناخته شده اند.

چه ویتامین هایی می توانید برای ریفلاکس اسید مصرف کنید؟

ویتامین های A ، C و E
 

GERD نوعی پیشرفته از ریفلاکس معده است. نتایج نشان داد که مصرف ویتامین های A ، C و E از طریق میوه ها ، سبزیجات و مکمل های ویتامین ممکن است به جلوگیری از GERD و عوارض آن کمک کند. شرکت کنندگان در یک مطالعه که میوه و سبزیجات بیشتری مصرف کردند ، علائم کمتری از ریفلاکس اسید را تجربه کردند.

چه چیزی می توانم به جای امپرازول استفاده کنم؟
اینها شامل مهارکننده های پمپ پروتون مانند esomeprazole (Nexium) ، امپرازول (Prilosec) ، pantoprazole (Protonix) و lansoprazole (Prevacid) است. سایر آنتی اسیدها مانند Maalox ، Mylanta و Tums هستند. و آنتاگونیست های گیرنده های H2 (هیستامین) مانند رانیتیدین (Zantac) ، فاموتیدین (Pepcid) و سایمتیدین (Tagamet).

ورزش ملایم و با حرکات کم می تواند برای مبتلایان به ریفلاکس اسید کاملاً مفید باشد. فعالیت هایی مانند پیاده روی ، دویدن خیلی سبک ، یوگا ، دوچرخه ثابت یا شنا همه گزینه های خوبی هستند. عمدتا این ورزش ها می تواند به شما کمک کند مقداری وزن کم کنید و علائم مرتبط با ریفلاکس اسید معده را کاهش دهید.

بیماریهای معده و عوارض ناشی از آنها خیلی  زیاد و گوناگون  هستند بنابراین در این بخش تنها به برخی از بیماریهای معده که شیوع و عوارض زیادتری دارند می پردازیم :

در ابتدا برای درک راحت تر و طبقه بندی بیماریهای معده ، آنها را به 2 دسته تقسیم می کنیم:

1- بیماریهای موقت معده

2- بیماریهای مزمن معده

• بیماریهای موقت معده: مثل نفخ معده ، یبوست موقت ، سوزش معده و موارد دیگر که موقتی هستند معمولا بر اثر پرخوری، خوردن بعد از سیر شدن، خوردن خوراکیهای مخالف باهم و در مواردی هم مصرف خوراکیهای مسموم شکل میگیرند .
• بیمارهای مزمن معده: شامل رفلاکس معده، یبوست دائمی، نفخ معده، معده درد، زخم معده و کلا تمام مشکلات معده که دائمی شده اند .

منبع: http://digestive-system.ir/

​

توضيحي کوتاه در مورد زگيل تناسلي و اسکين تگ

اسکين تگ، يک ضايعه پوستي همرنگ پوست است که يک مقدار پررنگ تر از زگيل تناسلي ميباشد که بعضي از افراد، آن را با زگيل هاي تناسلي اشتباه ميگيرند.که قسمت تناسلي، شکم و کشاله ران هم مي تواند درگير اين ضايعه پوستي خوش خيم شود و درمان اين دو ضايعه پوستي با هم فرق دارد.

برخي علائم

البته اسکين تگ ها، ضايعات بسيار بي خطري هستند که مسري نيستند. زگيل تناسلي ممکن است در ظاهر،فرد علائمي نداشته باشد ولي ويروس عامل زگيل  تناسلي را بدون هيچ علامتي دفع کند. در خانمها نيز ممکن است زگيل در قسمت داخلي دستگاه تناسلي باشد و گاهي با خونريزي خود را نشان دهد.

چه عواملي باعث ظاهر شدن برچسب هاي پوستي مي شود؟

چرا برچسب هاي پوستي ايجاد مي شود

کلاژن نوعي پروتئين است که در بدن يافت مي شود. زنان و مردان مي توانند برچسب هاي پوستي ايجاد کنند. اين موارد در افراد مسن و افراد چاق يا ديابت نوع 2 ديده مي شود. زنان باردار همچنين ممکن است در اثر تغيير در سطح هورمون هاي خود ، برچسب هاي پوستي ايجاد کنند.

چه زماني بايد نگران برچسب پوست باشم؟

برچسب هاي پوستي رشد کمي از پوست است که در انتها برآمدگي دارد. آنها معمولاً در جاهايي ايجاد مي شوند که پوست شما به هم مي مالد ، مانند گردن ، زير بغل يا کشاله ران. در بيشتر موارد ، لازم نيست نگران آنها باشيد. اما اگر آنها دردناک ، خونريزي يا تحريک شده اند ، به پزشک خود نشان دهيد.

آيا مي توانم برش پوست را با ناخن گير برش دهم؟

بريدن يا چسباندن برچسب پوستي با تيغه تيز ، ناخن گير يا قيچي مي تواند وسوسه انگيز باشد. اين کار را فقط با تأييد پزشک متخصص انجام دهيد و براي جلوگيري از عفونت پوست و ابزار را کاملاً تميز کنيد.

برچسب هاي پوستي با چه چيزهايي پر مي شوند؟

آنها گره هاي کوچکي هستند که در زير پوست تشکيل مي شوند و با کراتين ، پروتئين ساختاري موجود در پوست ، پر مي شوند.

ماندگاري برچسب هاي پوستي چقدر است؟

برچسب هاي پوستي ترومبوز معمولاً طي 3 تا 10 روز به خودي خود از بين مي روند و نيازي به درمان اضافي نيستند. برچسب هاي پوستي که تغيير رنگ داده يا خونريزي کرده اند ممکن است نياز به ارزيابي و اطمينان پزشک داشته باشند.

آيا برچسب هاي پوستي به تنهايي مي افتند؟

گاهي اوقات برچسب هاي پوستي با کشيدن و تحريک شدن خود به خود مي ريزند. هنگامي که اين اتفاق مي افتد ، آنها خشک مي شوند ، و باعث سقوط آنها مي شود. اگر آنها شما را اذيت کنند ، پزشک مي تواند آنها را از طريق: قطع آنها در مطب حذف کند.

آيا قلم هاي برچسب پوست بي خطر هستند؟

خال ، برچسب پوست و قلم هاي رفع خال کوبي

وي توصيه مي کند از دستگاه هايي که براي از بين بردن ضايعات پوستي (مانند خال ها) طراحي شده اند ، دوري کنيد. وي مي گويد ، خطر قابل توجهي براي ايجاد زخم وجود دارد.

وقتي برچسب پوست صدمه مي زند به چه معناست؟

برچسب پوست بدون درد است ، اگرچه اگر زياد ماليده شود مي تواند تحريک شود. اگر برچسب پوست روي ساقه آن پيچ خورده باشد ، ممکن است لخته خون در آن ايجاد شود و برچسب پوست دردناک شود

آنوريسم قلب چيست؟

آنوريسم قلب: بيرون ريختن قسمت نازک غيرطبيعي ديواره قلب. آنوريسم قلب تمايل دارد بطن چپ را درگير کند زيرا خون در آنجا بيشترين فشار را دارد.

آنوريسم آئورت چگونه بر بدن تأثير مي گذارد؟

اين مي تواند باعث نشتي شود که خون به بدن شما ريخته شود. برخي از آنوريسم هاي آئورت ترکيدند ، برخي ديگر نه. برخي ديگر جريان خون را از اندام ها و بافت هاي شما دور مي کنند و باعث مشکلاتي مانند حملات قلبي ، آسيب کليه ، سکته مغزي و حتي مرگ مي شوند.

آيا مي توان آنوريسم آئورت توراسيک را تشخيص داد؟

همانند آنوريسم آئورت توراسيک ، گاهي اوقات پزشک مي تواند در طي يک معاينه معمول ، آنوريسم آئورت شکمي را تشخيص دهد. او همچنين ممکن است يک غربالگري سونوگرافي را پيشنهاد کند ، به خصوص اگر شما مردي از 65 تا 75 ساله هستيد که تاکنون سيگار کشيده ايد ، يا فکر مي کند احتمال ابتلا به آنوريسم آئورت زياد است.

انواع آنوريسم

آنوريسم کيسه اي:

يک کيسه که در يک طرف ديواره رگ خوني تشکيل مي گردد.

آنوريسم دوکي شکل:

هنگامي که ديواره سرخرگ دچار اتساع و تورم از همه طرف شود، سرخرگ شکل دوک ‌مانند به خود مي‌گيرد. درنتيجه آنوريسم دوکي شکل مي گويند.

آنوريسم پاره شده:

در اين آنوريسم، سرخرگ دچار ترکيدگي مي شود و خونريزي به بافت‌هاي اطراف انتشار پيدا مي‌کند.

تشريح آئورت چيست؟

تشريح آئورت وقتي ايجاد مي شود که پارگي در لايه داخلي ديواره آئورت ايجاد شود. اين باعث جدا شدن يک يا چند لايه از ديواره آئورت مي شود که باعث ضعف ديواره آئورت مي شود. داشتن آنوريسم آئورت همچنين خطر ترکيدن آنوريسم (پارگي) را افزايش مي دهد. پخش کننده ويديو در حال بارگيري است. اين يک پنجره مدال است.

علائم آنوريسم‌

آنوريسم در قفسه سينه:

• درد قفسه سينه

• درد گردن

• درد کمر

• درد شکم

آنوريسم در شکم:

• درد کمر (گاهي شديد)

• بي‌اشتهايي و کاهش وزن

• وجود يک توده ضربان‌دار در شکم

آنوريسم در سرخرگ پا:

• ضعف و رنگ‌پريدگي پا به علت نرسيدن خون کافي به پا

• تورم و کبودي پا

• امکان وجود يک توده ضربان‌دار در ناحيه کشاله ران يا پشت زانو

آنوريسم در سرخرگ مغزي:

• سردرد (اغلب ضربان‌دار)

• ضعف، فلج يا کرختي

• درد پشت چشم، تغيير بينايي يا نابينايي نسبي

• مساوي نبودن اندازه مردمک‌هاي چشم

آنوريسم در عضله قلب:

• نامنظم شدن ضربان قلب

• نارسايي احتقاني قلب

درمان و پيشگيري

آنوريسم قلبي مي تواند به يک اورژانس پزشکي تبديل شود. اگر شما يا شخصي که مي دانيد علائم و نشانه هاي آنوريسم را داريد ، با شماره اورژانس محلي خود تماس بگيريد و سريعاً به پزشک مراجعه کنيد.

اگر آنوريسم غيرقابل انقطاع تشخيص داده شده ايد ، با دکتر خود کار کنيد تا تغييرات آنوريسم را کنترل کند. شرايط شما بسته به اندازه و موقعيت آنوريسم ممکن است به معاينه منظم نياز داشته باشد.

برخي از آنوريسم ها ممکن است براي تقويت ديواره شريان با استنت نياز به جراحي داشته باشند. وقتي آنوريسم از طرف رگ خوني بالون شد ، ممکن است يک گيره يا روش پيچش باعث بسته شدن ناحيه شود.

رفتار

بعضي از افراد سالها با اين نوع آنوريسم و ??بدون هيچ درمان خاصي زندگي مي کنند. درمان محدود به جراحي (کاهش بطن) براي اين نقص قلب است. با اين حال ، در بيشتر موارد جراحي لازم نيست ، اما محدود کردن سطح فعاليت بدني بيمار براي کاهش خطر بزرگتر شدن آنوريسم توصيه مي شود. همچنين ، به نظر مي رسد مهارکننده هاي ACE از بازسازي بطن چپ و تشکيل آنوريسم جلوگيري مي کنند.

ممکن است عوامل رقيق کننده خون براي کمک به کاهش ضخيم شدن خون و تشکيل لخته ها همراه با استفاده از داروها براي اصلاح ريتم نامنظم قلب (در الکتروکارديوگرام ديده شود)

روش بواسير چگونه است؟

يکي از جديدترين انواع جراحي بواسير ، که براي همه بواسيرها از جمله بواسير خونريزي دهنده استفاده مي شود ، رويه پرولاپس و بواسير يا PPH ناميده مي شود. اين روش همچنين با نام Stapled Hemorrhoidectomy شناخته مي شود.

هموروئيدکتومي يا جراحي باز هموروئيد

جراحي براي از بين بردن هموروئيد، hemorrhoidectomy يا هموروئيدکتومي ناميده مي شود.

پزشک ممکن است برش هاي کوچکي در ناحيه مقعد داده و آن ها را بصورت بخش هاي کوچکي جدا کند.  ممکن است شما با بي حسي موضعي عمل شويد و در هوشياري باشيد و جراحي صورت گيرد يا اينکه با بيهوشي عمومي به خواب رفته و از مراحل جراحي هيچ چيزي متوجه نشويد . هموروئيدکتومي اغلب يک روش سرپايي است و معمولا در همان روز مي توانيد به خانه برويد.

معمولا بخش جراحي شده بعد از جراحي هموروئيد بسيار حساس است و بخيه زده شده است ممکن است بسيار دردناک باشد ( اغلب در جراحي باز). دوره درمان بعد از جراحي باز اغلب حدود 2 هفته طول مي کشد اما اين زمان مي تواند بين 3 تا 6 هفته طول بکشد تا شما احساس کنيد به حالت عادي برگشته ايد

جراحي با ليزر هموروئيد

براي درک بهتر مزيت ليزر هموروئيد، راحت تر آن است که يک مقايسه بين ليزر و جراحي باز داشته باشيم. نکته اي که در جراحي هاي معمولي يا همان جراحي باز نياز هست که بدانيم اين است که حتماً بايستي بيمار در بيمارستان بستري شود و بيهوش شود و همچنين 2 هفته از محل کار و زندگي خود دور شده که اين مورد براي مريض و محل کار او مساله ساز مي باشد.

بعد از جراحي تمام بيماراني که قبلاً جراحي با چاقو هموروئيد انجام دادند خاطرات بسيار بدي از اين مساله داشته و از دردهاي بسيار زياد، از گذاشتن توپي در داخل معقد که همگي اين پروسه را بسيار دردناک ياد مي کنند و کساني که 20 - 30 سال پيش از اين گونه جراحي ها انجام داده اند اين پروسه هميشه تکرار شدني بوده و هست و همه هم با بدي ازش ياد مي کنند.

آيا درمان هاي غير جراحي براي بواسير وجود دارد؟

اين نوع بواسير ممکن است نياز به جراحي داشته باشد. گزينه هاي غير جراحي درمان بواسير براي درمان موارد خفيف تر بواسير وجود دارد. جراحي بواسير گزينه اي براي تسکين طولاني مدت بواسيرهاي شديد است ، به خصوص مواردي که با گذشت زمان افتادگي پيدا مي کنند.

هموروئيدکتومي چقدر موثر است؟

هموروئيدکتومي جراحي براي از بين بردن بواسير است ، چه داخلي باشد و چه خارجي. جراحي به طور معمول خط اول درمان نيست. اما وقتي همه راه هاي ديگر از کار مي افتد ، هموروئيدکتومي يک درمان ايمن و موثر است که فقط زندگي در بواسير را آسان نمي کند - بلکه به طور کلي از بين مي رود.

زمان بهبودي براي جراحي بواسير چيست؟

فهرست مطالب. بهبودي از درمان بواسير يا جراحي معمولاً يک تا شش هفته طول مي کشد ، بسته به نوع درمان ، شدت بواسير و تعداد برداشته شده.

آيا بايد بواسير برداشته شود؟

در بعضي موارد ، پزشک شما ممکن است براي از بين بردن بواسير ، جراحي بواسير ، معروف به بواسير ، انجام دهد. اگر پزشک شما براي بواسير شما عمل جراحي را توصيه کرده است ، بهتر است قبل از موعد تمام آنچه را که مي توانيد در مورد اين روش انجام دهيد بياموزيد ، بنابراين مي توانيد در مورد انتظار راحت و راحت باشيد.

بهترين روش درمان بواسير چيست؟

بياييد به سه روش محبوب در درمان بواسير و پروتکل هاي مراقبت هاي بعدي آنها نگاهي بيندازيم: هموروئيدکتومي جراحي براي برداشتن مستقيم بواسير است. به شما بي حسي عمومي يا بي حسي موضعي در ناحيه داده مي شود تا دردي را تجربه نکنيد.

زمان بهبودي براي جراحي بواسير چيست؟

فهرست مطالب. بهبودي از درمان بواسير يا جراحي معمولاً يک تا شش هفته طول مي کشد ، بسته به نوع درمان ، شدت بواسير و تعداد برداشته شده.